Prolog

Weszłam do mojego nowego mieszkania. Chciałam już poznać mojego współlokatora, który przez telefon miał całkiem przyjazny głos. Wyszłam z korytarza i zobaczyłam całe zagracone mieszkanie, a na środku stał jakiś brunet. Po chwili chłopak się odwrócił. W reku trzymał papierosa.

- To ty musisz być Madison. Miło mi. - podszedł do mnie i podał rękę

- Ty jesteś Sebastian? - spytałam nieśmiało

­- Tak, to ja. - chłopak włożył do popielniczki wypalonego papierosa

- To gdzie jest mój pokój?

- Myślisz, że będziesz miała pokój? Masz spać na kanapie. - powiedział z oburzeniem

- To przepraszam bardzo, za co ja płacę? - spytałam lecz po chwili tego pożałowałam

- Nie będziesz się tak zachowywać, nigdy. - chłopak złapał mnie za szyję

- Puść mnie. - wyszeptałam

Chłopak mnie puścił a ja usiadłam na kanapie.

- Do mojego pokoju, już. - wysyczał

Zrobiłam to, co mi kazał, po czym usiadłam na jego łóżku

- Połóż się. - chłopak rozpiął pasek, a potem rozporek

- Nie... - wyszeptałam i zaczęłam się cofać

- A pomyśl, czemu chciałem mieć współlokatorkę? - zaśmiał się i nade mną zawisnął

Chłopak ściągnął ze mnie koszulkę, a ja zaczęłam płakać. Nagle zadzwonił telefon. Dzięki Bogu!

Sebastian wyszedł z pokoju, a ja wstałam z łóżka i założyłam na siebie bluzkę. Popatrzyłam się wokoło czy jest jakaś droga ucieczki. Zobaczyłam balkon. Otworzyłam drzwi i przeszłam przez barierkę, zsunęłam się po daszku i wpadłam w krzaki. Biegłam bez celu płacząc, aż w końcu doszłam do jakiegoś parku. Usiadłam na ławce i próbowałam uformować oddech

- Cześć, jestem Vanessa. - podeszła do mnie jakaś blondynka

- Madison. - uśmiechnęłam się przez łzy

~*~*~

Hej :)

Bardzo dziękuję, że dotarłeś/aś do końca :)

Jeśli już tutaj jesteś to zostaw po sobie ślad

Komentarze zachęcają do dalszej pracy

Do następnego :)